SIGURÐUR LÁRUSSON fv. bóndi, á Egilsstöðum skrifar:

Á UNDANFÖRNUM árum hefur öðru hvoru blossað upp hér á landi umræðan um hvort Ísland ætti, sem allra fyrst, að hefja undirbúning að inngöngu í ESB. Þáverandi forsætisráðherra, Davíð Oddsson, lýsti því strax yfir að það mál væri ekki til umræðu á yfirstandandi kjörtímabili. Það fannst mér góð og mjög þörf yfirlýsing. Og ég tel Davíð Oddsson mann að meiri að gefa strax út svo eindregna yfirlýsingu um þetta mál. Og ég vænti þess að allir sannir sjálfstæðismenn styðji formann sinn í þessu stóra máli, þá fyrst stæði Sjálfstæðisflokkurinn undir nafni sínu, og þá hygg ég að hann mundi auka fylgi sitt í næstu alþingiskosningum. Síðan Davíð gaf út þessa yfirlýsingu hafa alltaf öðru hvoru komið fram tillögur um að Íslendingar tækju upp könnunarviðræður við ESB um hugsanlega inngöngu í það. Annar stærsti flokkur landsins, Samfylkingin, og einkum alþingismenn hennar hafa skrifað fjölda greina í dagblöðin til að hvetja landsmenn til að sækja sem fyrst um áðurnefndar könnunarviðræður. Og ekki má gleyma formanni Framsóknarflokksins, því að hann hefur verið iðinn við að tala og skrifa um könnunarviðræður við ESB. Mér finnst hann helst eiga samleið með Samfylkingunni.

Ég gekk ungur í Framsóknarflokkinn en hann hefur á síðustu 30 árum verið að þokast meira og meira til hægri. Nú síðustu árin hefur þó keyrt um þverbak. Nú er hann orðinn hægrisinnaður miðflokkur.

Þegar hann studdi inngöngu í EES þá gekk ég úr flokknum. Ég tel að þá hafi allir þingmenn, sem greiddu því atkvæði, selt stóran hluta af sjálfstæði og fullveldi Íslands. Formaður Framsóknarflokksins var alltof lengi búinn að vera utanríkisráðherra og ég held að kollegum hans í Evrópu hafi tekist að heilaþvo hann á síðustu árum. A.m.k. finnst mér að hann sé á hreyfingu til hægri síðustu árin. Ég vil þó taka það fram að ég tel Halldór vel gefinn og mætan mann, en ég held að hann ætti að fara að hugleiða það að hætta í pólitík þegar þessu kjörtímabili lýkur.

Gaman væri að fá upplýst hvað marga fasta starfsmenn Íslendingar hafa í Brüssel og annars staðar í Evrópu á vegum EES og ES, og hvað það allt saman kostar þjóðina á hverju ári.

Þeir ágætu menn, sem á síðustu tveimur öldum voru mest búnir að berjast fyrir fullu sjálfstæði og fullveldi Íslands, eftir nærri sjö alda einokun erlendra ríkja, mundu ekki trúa því, að hér væri til fólk sem beitti sér af öllu afli fyrir því að landið og þjóðin framseldi sjálfstæði sitt í hendur gömlu nýlenduveldanna í Evrópu, sem voru um margar aldir þekkt fyrir einokun og kúgun á fjölda ríkja, bæði í Evrópu og í fleiri heimsálfum.

Nú eru stórveldin í Evrópu búin að ná með samningum því sem þau ætluðu áður að ná með tveimur heimsstyrjöldum. Ég teldi það hrein landráð, ef íslenskum stjórnmálamönnum tækist í byrjun 21. aldar að framselja fullveldi landsins. Því hefur verið haldið fram ESB til málsbóta, að þetta þjóðabandalag sé fyrst og fremst til að styrkja fátækari þjóðir Evrópu. En nú á síðustu áratugum er opinberlega talað um að Ísland sé eitt af 10 ríkustu löndum heimsins, miðað við mannfjölda. Nýlega las ég grein í Morgunblaðinu eftir Hannes Jónsson, fv. sendiherra. Það voru sannarlega orð í tíma töluð. Landráðalýðurinn hefði gott af að lesa þá grein og fleiri greinar í þeim dúr. Þá kannski skildi það fólk hversu mikið efnahagslegt tjón Íslendingar taka á sig, ef þeir gengju í ESB.

Ég tel að við ættum að ganga sem allra fyrst úr EES-samtökunum og losa okkur á þann hátt við öll þau lög og reglugerðir sem þessi samtök hafa lagt á þjóðina.

Sigurður Lárusson.